Zwarte Woud
5 september 2017
Dinsdag 5 september 2017
We werden dit keer gewekt door mijn telefoon. 08.00 uur opstaan en ontbijten. We hoorden dat we om 09.45 uur klaar moesten staan voor de bus van 10.00 uur. Als we ons lunchpakket ophalen vertelt Anneke dat de bus al om 9.30 uur ging, dus het programma werd omgegooid. Dus de bus van even voor 10.00 uur richting Schapbach. Prachtig zonnig weer. Uit de bus even de route gevraagd en om 10.30 uur aan de wandel. Even verkeerd gelopen omdat het routebordje van de Wolftalweg aan de binnenkant van de brug hing. Was door ons niet gezien. Maar hierdoor heb ik wel de houtgezaagde havik en beer in een tuin gezien. Ook een prachtig balcon met rode geraniums en een huis waar het hoogste punt bereikt was en ze een leuke kerstboom op het dak geplaatst hadden. Dan wordt het klimmen bijna 1 1/2 uur naar de Otmarhuette. Als je weet dat Schapsbach op 417 meter boven n.a.p. ligt en de hut op een hoogte van 780 meter dan moet je klimmen. Onderweg rode naaktslakken, kleine adder, grote paddestoelen en bomen en vergezichten. De hut is gesloten maar aan de zijkant stonden tafels en banken en daar konden we in de schaduw ons broodje opeten. Ook even plassen achter de hut. Nog even op de ligbank genoten van het uitzicht Dan aanvaarden we om 13.00 uur de terugtocht. De afdaling was een goed begaanbaar breed pad maar wel veel losse steentjes. Onderweg een leuke tandem versierd met bloemen. Omdat het een goed wandelpad was hoefde Willem geen hand en spandienst te verrichten. Maar jammer genoeg plots gleed Tini van de Weide uit en bezeerde haar linkerknie. Gelukkig viel alles mee en na wat betadinezalf op de knie kon ze verder lopen. We waren bijna in het dorp en toen kreeg Gerrit het wel heel erg moeilijk maar met wat hulp slaagde ook hij erin het dorp te bereiken. Heerlijk op een terras aan koffie, ijs etc. We hadden nog 90 minuten voor er een bus ging. Dus even de barokkerk St. Cyriak bezocht. Prachtig wit versierd interieur met veel goud en plafondschilderingen. Met Tini van de Weide flessen wijn gehaald voor Anneke en Willem en even rondgekeken in Schapbach. Ook staat er bij de kerk van Carl Liebich een oorlogmonument. Ik ontdekte ook nog een huis met een prachtig balcon met panelen allemaal houtsnijwerk. Om 16.50 uur met de bus terug naar het hotel. Nog even een drankje en douchen, eten, een spelletje en dan de dag afsluiten.
We werden dit keer gewekt door mijn telefoon. 08.00 uur opstaan en ontbijten. We hoorden dat we om 09.45 uur klaar moesten staan voor de bus van 10.00 uur. Als we ons lunchpakket ophalen vertelt Anneke dat de bus al om 9.30 uur ging, dus het programma werd omgegooid. Dus de bus van even voor 10.00 uur richting Schapbach. Prachtig zonnig weer. Uit de bus even de route gevraagd en om 10.30 uur aan de wandel. Even verkeerd gelopen omdat het routebordje van de Wolftalweg aan de binnenkant van de brug hing. Was door ons niet gezien. Maar hierdoor heb ik wel de houtgezaagde havik en beer in een tuin gezien. Ook een prachtig balcon met rode geraniums en een huis waar het hoogste punt bereikt was en ze een leuke kerstboom op het dak geplaatst hadden. Dan wordt het klimmen bijna 1 1/2 uur naar de Otmarhuette. Als je weet dat Schapsbach op 417 meter boven n.a.p. ligt en de hut op een hoogte van 780 meter dan moet je klimmen. Onderweg rode naaktslakken, kleine adder, grote paddestoelen en bomen en vergezichten. De hut is gesloten maar aan de zijkant stonden tafels en banken en daar konden we in de schaduw ons broodje opeten. Ook even plassen achter de hut. Nog even op de ligbank genoten van het uitzicht Dan aanvaarden we om 13.00 uur de terugtocht. De afdaling was een goed begaanbaar breed pad maar wel veel losse steentjes. Onderweg een leuke tandem versierd met bloemen. Omdat het een goed wandelpad was hoefde Willem geen hand en spandienst te verrichten. Maar jammer genoeg plots gleed Tini van de Weide uit en bezeerde haar linkerknie. Gelukkig viel alles mee en na wat betadinezalf op de knie kon ze verder lopen. We waren bijna in het dorp en toen kreeg Gerrit het wel heel erg moeilijk maar met wat hulp slaagde ook hij erin het dorp te bereiken. Heerlijk op een terras aan koffie, ijs etc. We hadden nog 90 minuten voor er een bus ging. Dus even de barokkerk St. Cyriak bezocht. Prachtig wit versierd interieur met veel goud en plafondschilderingen. Met Tini van de Weide flessen wijn gehaald voor Anneke en Willem en even rondgekeken in Schapbach. Ook staat er bij de kerk van Carl Liebich een oorlogmonument. Ik ontdekte ook nog een huis met een prachtig balcon met panelen allemaal houtsnijwerk. Om 16.50 uur met de bus terug naar het hotel. Nog even een drankje en douchen, eten, een spelletje en dan de dag afsluiten.
Jammer van Tini haar val. En Gerrit geeft het niet op, hé ? Nog een paar mooie dagen allemaal! Groet, Truus.