Marokko

1 november 2019 - Marrakesh, Marokko

Vrijdag 1 november 2019. 

Zit heerlijk op een balcon aan de andere kant van de gang in de schaduw.  Joke doet een dutje. Geen leesboek maar aan mijn  verslag,  dat scheelt vanavond weer. 09.30 uur gaan we, na een ontbijt, in de bus.  Een locale gids stapt ook in. Deze Mohammed spreekt super Nederlands en is op de komische  tour. Een rondleiding door het centrum van Marakesch.  Eerst is er een fotostop bij een Palais Royal, waar boven op de poortkantelen ooievaars zitten. Nou weet ik waarom die marokkanen zoveel kinderen hebben: het stikt hier van de ooievaars. Dan komen we bij de Koutoubiamoskee (start bouw 1158).  De minaret inclusief koepel zijn 77 meter hoog is in 1998  gerestaureerd en diende als voorbeeld voor de Giralda in Sevilla en de Hassantoren in Rabat. Niet voor publiek geopend. Dan is de commercie weer aan de beurt. Een kruidenwinkel. Een jongeman geeft uitleg in het Engels en ratelt aan een stuk door. Af en toe laat hij ons iets ruiken. Na afloop heeft hij volgens mij goede zaken gedaan. Als we buitenkomen is het volgens de gids koffietijd. We lopen als eendjes achter elkaar door een paar nauwe straatjes en gaan 3 trappen op. Op een dakterras aan de koffie /thee met een marokkaans koekje. Maar het smaakt goed.  Op het programma staat vervolgens het Bahiapaleis.  Een negentiende eeuws paleis; een meesterwerk van marokkaanse architectuur. Hier zijn schitterende houten plafonds en veel decoraties op de muren en deuren. Hier woonde een kalief/gouverneur met 4 vrouwen. De 1ste vrouw heette Bahia, vandaar de naam. Ook een tentoonstelling van leuke schilderijen. De schilder zelf is aanwezig. Jammer niet genoeg tijd. Nadat we naar de uitleg van de  gids geluisterd hebben, wandelen door de joodse wijk (soeks). Hoewel het nog voor 12.00 uur is, wemelt het er al van de toeristen. Ook nu moeten we opzij voor brommers, ezels etc. We komen uit op het Jemaa el-Fnaplein. Volgens boekje het origineelste plein in Noord Afrika.  Kooplieden, mensen met slangen, maar ook met apen, waterdragers en tandentrekkers. Echt, er zat er een met gebitjes. Rond het plein allemaal eetgelegenheden. Terwijl we rondkijken  gaat een een vlucht ooievaars over. Een prachtig gezicht. Te ver weg voor foto's. Dan stappen we in de bus en rijden terug naar ons hotel. Spullen naar de kamer brengen en gecontroleerd of de lekke doucheslang vervangen is. Gelukkig, kan ik vanavond lekker douchen. In het hotel geluncht en naar de kamer voor overleg. We besluiten nog niet op stap te gaan. Joke plat, ik op balkon. Zit ik lekker, foto's te kijken en te tikken moet ik van het balkon af want de werksters willen er dweilen. Dus terug naar de kamer. Appeltje gegeten, kopje thee gedronken. Toch weer even naar het balkon. Mijn boek is spannend (zonder een woord van Linwood Barclay). Dan besluiten we een eind te gaan wandelen. De ergste hitte is voorbij. We zien een prachtige muurschildering (Een mannengezicht) van Hendrik Beikirch. 24 oktober heb ik in Rabat een vrouwengezicht van hem op de gevoelige plaat vastgelegd. Geheel in wit/grijs. Dan steken we met gevaar voor eigen leven over en gaan naar het mooie treinstation Gare de Marakesch.  We worden samen op de foto gezet door mensen uit India en Joke zet hun op de foto. We kijken nog even binnen en gaan ook nog even de roltrap op voor een mooie foto van de vloer. Wandelen naar de supermarkt en halen brood, yohert , bananen en water. Picknicken  op de kamer, douchen en deze dag is ook weer om.